CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

Wednesday 19 August 2009

વતન..

(વર્ષો સુધી પોતાના વતને પાછો ન ફરેલો માણસ જ્યારે પોતાનાથી થયેલી ભૂલ સમજીને પોતાના વતને પાછો ફરે ત્યારે ત્યાની એક એક વસ્તુઓ એને કેવી કલ્પના કરાવે ને જે શરમ ની લાગણી અનુભવાય, એની વાત અહીં કરવામાં આવી છે..)
___________________________________

તિરસ્કાર ભરી નજરે ગલીઓ "આજ" જોઈ રહી,
ઘરડી આંખો સોંયમાં દોરો જાણે પોઈ રહી..

નાગી તરવાર સગં આ પડછંદ ઝાડીઓ,
અણભાગેલા શિકારની વાટ જાણે જોઈ રહી..

અંતરની આશ ને અહીંના પાણીની મીઠાશ,
ધૂળની ડમરીઓ પણ પત્તો જાણે ખોઈ રહી..

માવતર ઘેલી લીંમડી ને બાપ સમો પીપળો,
સૂકા આંગણે પાનખરની માટ* જાણે ધોઈ રહી..

કઈ કેટલા દહાડે "આજ", આવેલી મને લાજ,
ડુસકો ડામી, બળતી આંખો જાણે રોઈ રહી..


* ધણીથી છૂટાછેડા પામેલી સ્ત્રીની વેલ ચૂકવી નાત તેને કબજે રાખે તે.
( વેલ - છૂટાછેડા કરતી વખતે સ્ત્રીના માવતર તરફથી પુરૂષને આપવામાં આવતી અમુક રકમ )


ઝેનિથ સુરતી | "આજ" | 17th Aug '09

0 comments: