વર્તુળ..

(માણસ એના જીવન માં સુખ અને દુખ ની માયાજાળ માં ગોળ ગોળ ફર્યા કરતો હોય છે. મારા માનવા પ્રમાણે માણસ જીવન અને વર્તુળ ઘણી ખરી રીતે એકબીજા જોડે સંકળાયેલા હોય છે, અને એ કારણે જ મેં ગણિતના વર્તુળ ને માનસ જીવન સાથે સરખાવવાની કોશિશ કરી છે. આશા રાખું કે મારી આ રચના તમને પસંદ પડે.)

વર્તુળ માં માણસ "આજ " ફસાતો જાય છે..
અણીયામાં પેન્સિલ રાખી એ વર્તુળ ઘુટતો જાય છે..

ગોળ ફરતો, સફર કાપતો, મંઝીલની શોધમાં,
સમય એનો ફક્ત પરીઘે ઘસડાતો જાય છે..

નથી ખૂણો કે નથી રેખા,
સંબંધોના તાર, પણ એ છેદતો જાય છે..

મધ્યબિંદુ એ પહોચવાની ધારે,
ત્રિજ્યા છોડી જીવા એ ભાખતો જાય છે..

નથી એકપણ અંશ શક્યતાનો,
છતાં મનનો વ્યાસ માપતો,
ઉકેલ એ અવળા શોધતો જાય છે..

π ની અચલતા વચ્ચે, ત્રિજ્યાનો વર્ગ કરી,
જીવનનું ક્ષેત્રફળ એ કાઢતો જાય છે..

લઘુવૃતાંશ ને ગુરુવૃતાંશ ની આંટીઘુટીમાં,
લાગણીના સ્પર્શકનું મૂલ્ય આંકતો જાય છે..

નથી વ્યાસ જેટલા કર્ણની શક્યતા,
કે પ્રણય નો કાટખૂણો રચાય,
કોણમાપક લઇ ખાલી ચાંપ દોરતો જાય છે..

પ્રમેયો વચ્ચે અટવાયેલા મૃત્યુની સાબિતી,
બસ એ પૂર્વધારણાઓ ને સહારે લખતો જાય છે..

અણીયામાં પેન્સિલ રાખી એ વર્તુળ ઘુટતો જાય છે..
વર્તુળ માં માણસ "આજ" ફસાતો જાય છે..

ઝેનિથ સુરતી, ૧૫ ડીસેમ્બર ૨૦૦૯

શોધવા નીકળ્યો..

જીવનમાં ઘણી વસ્તુઓ અશક્ય હોય છે. અને એ વસ્તુઓનો સમય નીકળી ગયા પછી, માનવી કઈ કરી શકતો નથી. સવારે ઓફિસ આવતા આવતા મનમા કઈ ગડમઠલ થઈ, ને આ કવિતા લખાઈ..


"આજ" લઈ કાલ શોધવા નીકળ્યો,
માથે સુરજ રાખી છાપ શોધવા નીકળ્યો..

અંધારાની ઓછાળ વિસ્તરી ને ત્યાં,
ઝાકળ બૂંદની ભાળ શોધવા નીકળ્યો..

ભડકે બળે છે સુરજ આભે ને,
દિલડા ઠંડાગાર,
ઊઘાડે પગે જીવનના તાર શોધવા નીકળ્યો..

કાગળની હોડકી છે ડુબવાને આરે,
મોતની અંતિમ ઘડી આગળ જીંદગી પડી..,
ને ઝેનિથ "આજ" મઝધાર શોધવા નીકળ્યો..

Zenith Surti (1st Dec 2009)

ક્યાં..

(ઓફીસ આવ્યો ત્યારથી મન નહોતું લાગતું, એટલે કઈ લખાવનું વિચાર્યું. મને ખબર નથી કેમ મેં આ રચનાનું સર્જન કર્યું પણ હકીકત કહું તો સર્જાઈ ગઈ. હા પણ મારા મનમાં અશાંતિ ઘણી હતી ને હું લખતો ગયો. લખતા ઘણું બધું લખાય ગયું. આ રચના માટે પ્રેરણાસ્ત્રોત કહું તો, ગઈકાલે વાંચેલી "ઘાયલ" સાહેબ, "મરીઝ" સાહેબ ને "આસીમ રાંદેરી" સાહેબ ની ગઝલોને પ્રથમ સ્થાને મૂકી શકું..)


ભરીને હરણફાળ જાવું ક્યાં,
ભવનાં દરવાજા ખખડાવું ક્યાં..

પથ્થર પૂજતો ભગવાન ગણી,
દુ:ખડા "આજ" વિસરાવું ક્યાં..

હસ્તરેખા ભૂસી હથેળીની એમ,
નસીબડા મારા જોવડાવું ક્યાં..

ગલીઓ પણ લાગે અજાણી,
ઘડીઓ બે હેતની વિતાવું ક્યાં..

ફરિયાદ ઘણી છે એમને,
ઉત્તર મળે, તો જતાવું ક્યાં..

કઈ ન કહ્યાનોજ રંજ હતો મને,
જતા રહ્યા પછી સમજાવું ક્યાં..

સૂઈ જવું છે ક્યાંક નિરાંતે,
પ્રેમનું પાથરણું પથરાવું ક્યાં..

રોવું છે "આજ" મન મૂકી,
આંસુડા શોધીને લાવું ક્યાં..

ખુદને ભૂલી, ખુદથી દૂર જાવું ક્યાં,
ભૂલી કાલ, "આજ"ને બોલાવું ક્યાં..



ઝેનિથ સુરતી | ૧૮ સપ્ટેમ્બર, ૨૦૦૯

શબ્દ..

(કેહવાય છે કે ધનુષ્યમાંથી છુટેલુ બાણ અને મોઢામાંથી નિકળેલા શબ્દો કદી પાછા આવતા નથી. અહીં એજ વાત કરવામાં આવી છે. પણ વાચકે નક્કી કરવાનુ છે કે નિકળેલા શબ્દો માટે કારણભૂત તરછોડાયેલો પ્રેમી છે કે બેવફા પ્રેમીકા..)


વગર સ્પર્શે શબ્દ એનો ડામ દઈ ગયો,
પવન પાડી પતંગ સર-એ-આમ લઈ ગયો..

એક તાતણે બંધાયેલી છે આ જીંદગી,
સંબંધોના ભારે કત્લ-એ-આમ થઈ ગયો..

ભરી જામ બેઠો હતો "આજ" મેયખાને,
નિલામ નશો સર-એ-આમ થઈ ગયો..



ઝેનિથ સુરતી | "આજ" | 7th Sep '09

સંબંધ..

કેટલીયે ઘડીઓ આમ જ વિસરાઈ જશે,
અજંપાની ઊણપ ક્યાંક વર્તાઈ જશે,
આપ્યો "આજ" જો જરાક અવાજ,
સંબંધ કાયમના કદાચ જળવાઈ જશે..

ઝેનિથ સુરતી | "આજ" | 28th Aug '09

સમજ..

સમજ..
_____________________________________________

(જીવનની અમુક હકિકતો જે ઘણી જ મહત્વની હોઈ છે, પણ જ્યારે એ જ હકિકતો વિકરાળ રૂપ ધારણ કરે કે એની સાથે જ સંકળાયેલુ ખરાબ પાસુ બહાર આવે ત્યારે તેના પરિણામની ધારણા કરવી અકલ્પ્ય થઈ પડે છે.. આવીજ અમુક હકિકતોની વાત અહીં કરવામા આવી છે.. )

પ્રુથ્વી પર પાણીની જોઈએ ત્યાં લેર છે,
ચાખીયે તો લાગે જાણે ખારુ ઝેર છે..

જીવવા વાયુની જોઇએ ઘણી મેર છે,
ચઢે તોફાને તો જાણે કાળો કેર છે..

પામવાની એને જીગ્યાશા જેની ઢેર છે,
આગ નો પતંગિયા સાથે જન્મોનો વેર છે..

કદાચ સમજ સમજ માં "આજ" ફેર છે,
બાર સાંધે ને ત્યા જ તુટે તેર છે..


(લેર - અગણ્ય, સહેલાઈથી મળી જાય તેવુ, મેર - કૃપા; દયા; મહેરબાની, કેર - મહા નાશ-જુલમ, ઢેર - પુષ્કળ)


Zenith Surti | "Aaj" | 20th Aug '09

વતન..

(વર્ષો સુધી પોતાના વતને પાછો ન ફરેલો માણસ જ્યારે પોતાનાથી થયેલી ભૂલ સમજીને પોતાના વતને પાછો ફરે ત્યારે ત્યાની એક એક વસ્તુઓ એને કેવી કલ્પના કરાવે ને જે શરમ ની લાગણી અનુભવાય, એની વાત અહીં કરવામાં આવી છે..)
___________________________________

તિરસ્કાર ભરી નજરે ગલીઓ "આજ" જોઈ રહી,
ઘરડી આંખો સોંયમાં દોરો જાણે પોઈ રહી..

નાગી તરવાર સગં આ પડછંદ ઝાડીઓ,
અણભાગેલા શિકારની વાટ જાણે જોઈ રહી..

અંતરની આશ ને અહીંના પાણીની મીઠાશ,
ધૂળની ડમરીઓ પણ પત્તો જાણે ખોઈ રહી..

માવતર ઘેલી લીંમડી ને બાપ સમો પીપળો,
સૂકા આંગણે પાનખરની માટ* જાણે ધોઈ રહી..

કઈ કેટલા દહાડે "આજ", આવેલી મને લાજ,
ડુસકો ડામી, બળતી આંખો જાણે રોઈ રહી..


* ધણીથી છૂટાછેડા પામેલી સ્ત્રીની વેલ ચૂકવી નાત તેને કબજે રાખે તે.
( વેલ - છૂટાછેડા કરતી વખતે સ્ત્રીના માવતર તરફથી પુરૂષને આપવામાં આવતી અમુક રકમ )


ઝેનિથ સુરતી | "આજ" | 17th Aug '09

પ્રશ્ન - "આજ" પુછાઈ ગયો..

કોણ છુ પોતે..? એ પ્રશ્ન "આજ" પુછાઈ ગયો,
કાગળ પર શાહીનો જાણે ખડીયો ઢોળાઈ ગયો..

આયને અમસ્તુ જ જોયુ પ્રતિબિંબ મારુ,
એ પણ મલકાઈ ને જરા શરમાઈ ગયો..

સંબંધોની અવળચંડી ભાષા નો છે મને ખયાલ,
ભ્રમ એવો જાણે, અધુરા ઘડે છલકાઈ ગયો..

ને અભિનય આ કાબરચિતરી શ્રેષ્થ રંગભૂમિમાં,
અડધી રાતે જાણે ખરતા તારે ભુસાઈ ગયો..

અર્થ એક લિટીમાં સઘળો મને સમજાઈ ગયો,
કે જાણે સુરજ ચંદ્ર પાછળ "આજ" સંતાઈ ગયો..

ઝેનિથ સુરતી | "આજ" | 30th July '09

"જીવન - મ્રુત્યુ"

મ્રુત્યુ મુજ ટાણે "આજ", નીર ના વહ્યા કોઈ..
સૌકા વિત્યા લોક સંગ, આતમ કા રહ્યા સોઈ..

જગ તુજ છોડવા કાજે, સાથ ના આવ્યા કોઈ,
સિવાય આ મ્રુત્યુ ઘડી, એકલ ના રહ્યા કોઈ..

જીવન તુજ સંભારણા, સાર્થક થયા ના કોઈ,
નિરાકાર મુજ સ્વપ્નો, ખુલી આંખે "આજ" કા રહ્યા સોઈ..

"વરસાદ"

"આજ" પાછો વરસાદ પલાળી ગયો મને,
કોણજાણે કયા રંગે રંગાડી ગયો મને..

અંગોપાંગ ભીંજાવાને કઈ ક્યાં બાકી જ હતુ,
છતા આંગળી અડાડી, ને દઝાડી ગયો મને..

ર્સ્પશ ટીપાં નો, ગાલને ના રહ્યો ખયાલ,
જીભે અમથુ અડાડી, અમ્રુત ચખાડી ગયો મને..

ચાલજે જરા જોઇ ખાબોચિયું,
છબી પાનીદાર એવી બતાવી ગયો મને..

પડછાયાને પણ સમય નો'તો આવવાને,
સંતાડી સુરજ, ને ઊઘાડી ગયો મને..

સુગંધ માટીની ભીની, સુગાંધી ગયો મને,
આતમ ને ઉબેડી "આજ", જગાડી ગયો મને..


ઝેનિથ સુરતી | "આજ" | 22nd July '09

હકીકત

વહેમ છે મને કે, જીંદગીમાં કઈ મડ્યુ નહીં..
ને હકીકત એટલીજ, કે જે મડ્યુ એ ક્યાંય જડ્યુ નહીં..

zEnith (27th Jun '09)

ધાત

બે આંશુની આ વાત છે,
હસ્યા ને રડ્યા પછીની સરખી મુલાકાત છે..
લાગણીને વશ થઈ વેહવાની ભાત છે,
ને લોકો કહે છે મને પાણી ની ધાત છે..

zEnith (27th Jun '09)

રમત

રમત રમત આતે કેવી રમત,
કોણ કોની જોડે રમે..??
કઈ ખબર ના પડે એવી રમત..

પળમાં હસાવે પળમાં રડાવે એવી રમત,
કોણ કોને હસાવે ને કોને રડાવે..??
કઈ ખબર ના પડે એવી રમત..

ક્યારેક હરાવે તો ક્યારેક જીતાવે આ રમત,
કોણ કોને હરાવે ને કોને જીતાવે..??
કઈ ખબર ના પડે એવી રમત..

કોઇક છે આગડ ને કોઈક છે પાછડ,
કોણ કોને દોડાવે..??
કઈ ખબર ના પડે એવી રમત..

નથી રમવી મારે આ રમત,
પણ ખુદા આંગડી ના ટેરવે નચાવે,
નાછુટકે મારે રમવી પડે એવી રમત..

રમત રમત આતે કેવી રમત,
ભલભલાને લલ્ચાવે એવી રમત..

zEnith (29th April '09)

દુબ્યો કે તર્યો

તોફાને ચડ્યો છે આજ દરિયો,
રોયા ને મને થઈ ગઈ છે સદીઓ..
હોડીમાં જીવન ને સામે પાર છે મંઝીલ,
ખુદા જ જાણે "ઝેનુ", હું દુબ્યો કે તર્યો..

zEnith (24th April '09)

'बम' बोला..

पहले माहौल कुछ रंगीन था,
दिखने में लगता बड़ा हसीन था..

लोग मिल कर साथ जिया करते थे,
सुख-दुःख की बातें किया करते थे..

अब माहौल बदल गया है,
लोगो में बैर बढ़ गया है..

हिन्दू-मुस्लिम लड़ पड़े है,
सबके घर जल पड़े है..

मैं भी उस माहौल में जा पंहुचा,
देख कर बम मेने सोचा..?

चार तो फट चुके है..!!
कितनो के सर कट चुके है..

ये पांचवा बम है,
फटने में थोडा नम है..!!

मैं जोर से चिल्लाया ,
बम बोला, पहले नज़र नहीं आया..?

अभी प्रेस को बुलवाता हूँ,
फोटो तुम्हारी खिंचवाता हूँ..

पुलिस के हाँथ पकड़वाऊंगा,
नाम बड़ा मैं पाऊंगा..!!

बम बोला, मैं भी इस देश का वासी था,
बेचने वाला मुझे, उस देश का साथी था..

अपने ही देश के लोग गद्दार है,
सिर्फ पैसा ही उनका प्यार है..

एक दिन मुझे उस देश भेज दिया था,
पैसा लेकर बेच दिया था..

मैंने बोला, बड़ी गमगीन कहानी है,
वो बोला, क्या तुम्हे देश को सुनानी है..

जो लोग पहले ही देश को बेच खाए है,
वो क्या तुम्हे सुनने यहाँ आये है..?

भाई, मेने तो निश्चय कर लिया है,
फटने का मन भर लिया है..

बम बोला, अब तुम भाग लो,
अपना रास्ता नाप लो..

वर्ना प्रेस अभी आएगी..!!
मेरी जगह तुम्हारी फोटो खीच चली जायेगी..

zEnith (19th April '09)

દેહ

જીવવાને હક નથી તારીજ આપેલ જીંદગીમા,
કેટલાય ના જીવ મે બાળ્યા મારીજ લખેલ પંક્તિમા,
મર્મ સમજાતો નથી આજે મારી જ ઘડેલી વાક્યરચનાનો..
હજી શોધે છે દેહ નામ મારુ, પથ્થરની રચેલ તખ્તિમાં..

गलती

हमने बस मुँह था खोला,
सर चिल्लाये, अबे तू फिर बोला..?

अरे क्या हम कुछ न बोले..?
वो बोले, ना बनो तुम ज्यादा भोले..

बताओ गलती क्या है हमारी..?
ना बोलो उसी में भलाई है तुम्हारी..

एक दिन हमने कुछ बोल दिया था,
सर का कच्चा चिटठा खोल दिया था..

तब से सर बहुत नाराज़ है,
रोज़ कहते है, आज तुम्हारी बात है..

सुबह ही मेरी बिगड़ गई थी,
"ऐसी" में बर्फ पिघल गई थी..

अब सोचता हूँ सर को कैसे पटाऊ..?
रोते को कैसे हंसाऊ..?

जाकर उनके पास मैं बोला,
थूक दीजिये गुस्सा, कर लीजिये हमजोला..

चिल्लाये, बोले, वापिस तू कुछ बोला..?
देना पड़ेगा हिसाब तुझे मेरे भोला..

तब से चुप बैठ रहा हूँ,
सबको बोलते देख रहा हूँ..

सर बोले, क्यों अब नहीं चिल्लाते हो..?
पास भी मेरे नहीं दिकाई आते हो..?

प्रमोशन की उम्मीद छोड़ चूका था,
किस्मत अपनी खुदके सर फोड़ चूका था..

बीवी भी अब चिल्लाती थी,
कहती शर्म तुम्हे नहीं आती थी..

तुम्ही बताओ, गलती क्या थी हमारी..?
शायद सुन लेता तभी कोई आवाज़ हमारी..

zEnith (16th April '09)

અફસોસ..

પડછાયાની દિશા ઉંધી હતી,
ગોળ ફર્યા છતા દુનિયા સીધી હતી..

જતા જોઈ એમને રોકવાનુ મન થયુ,
પણ વિચારોની ગેરસમજ વચ્ચે ઉભી હતી..

તરસ હતી ચાતક ને પાણીની,
પણ ઊનાડાની છાયા ક્યા હજી ઉથી હતી..

ઈચ્છા હતી મડવાની તુજને છેલ્લી વખત,
પણ મ્રુત્યુની ધીરજ આજ ખુટી હતી..

નનામીમાં આવજો કેહવુ'તુ તમને,
પણ ખુદા ઝીંદગી આજ ચાર પાટિયે સૂતી હતી..

અફસોસ હતો, ના પામ્યાનો તમને જીવનમાં,
સમજાયુ ત્યારે મોત સામે આવી ઉભી હતી..

zEnith (15th April '09)

અમે રહી ગયા..

દઈ દરદ એ ક્યાક વહી ગયા,
ભીની આંખે સ્તબ્ધ અમે રહી ગયા..

ખબર ન હતી આંસુને એના મ્રુત્યુની,
આંખેથી ટપકી, ગાલેથી એ વહી ગયા..

એમને એમ કે સંબંધ પુરા હવે થઈ ગયા,
પુરા તો એ થયા, અધુરા અમે રહી ગયા..

ખબર ક્યા હતી કે સાથ હસે ઘડી બેઘડીનો,
ઘડીઓ તો વિસરાઈ ગઈ, બસ ઈતિહાસ રહી ગયા..

કહ્યુ એમણે કે સમય ઋજાવી નાખશે ઘાવ બધા,
એ તો ભુલી ગયા, આપ્યા કોણે એ સમજવા બાકી મારે રહી ગયા..

નિયમ દુનિયા નો છે આ જ, એવુ કહે છે બધા,
"ઝેનુ" લુંટાયુ એ જ જાણે, બાકી અમે રહી ગયા ને એ વહી ગયા..

zEnith (9th April '09)

ગાંધી..

નમાવી શિષ આ જગત કરે વંદન તુજને ઓ ગાંધી..
આમ અભિમાન ના કર, હિંસાએ આ દેશની કમર છે તોડી ભાંગી..

zEnith (3rd April 09)

કમાલ

ખુદા મારો આ કમાલ કરી ગયો,
એક કાકડે બે શિકાર કરી ગયો..
ઝીંદગી આપી જીવવા એક જ મને "ઝેનુ",
ને રસ્તા એ દસહજાર મૂકી ગયો..

zEnith

ત્રણ મિનિટ

કરી ત્રણ મિનિટ નો ફોન એ યાદ મને કરતા,
જમવાથી માડીને સૂવા સુધીની દરકાર એ કરતા..
અલગ જ હતો સંબંધ એમનો મારા માટે 'ઝેનુ",
કે મિત્ર બની વહાલ વારંવાર એ કરતા..

zEnith

અસ્તિત્વ

અસ્તિત્વ હતુ ના હતુ થઈ ગયુ,
જીવન મ્રુત્યુ ને સમિપ થઈ ગયુ..
હતુ ભવિષ્ય કાગડની હોડીમા "ઝેનુ",
તોફાન આવ્યુ ને બધુ અતિત થઈ ગયુ..

zEnith

નસીબ

થાય સરખામણી આપડી, ને દુનિયા બની જાય સાંકડી,
અટવાયુ છે આ મન, જાણે ગોડ ફરે આ ચાકડી..
રોજ વિચારુ કે સ્થિર થાય આ જીવન મારુ,
પણ કોણ જાણે કેમ નસીબની ડાળી પડે છે પાંખડી..

zEnith (Sep '09)

નજીવી વાત

નજીવી વાત થઈ ને ત્યાર પછી ઝીંદગી સપાટ થઈ,
હતી ફરવાની ઈચ્છા ઉજાશમા, સમય મડ્યો ત્યારે અમાસની રાત થઈ..
ઝીંદગી રમશે રમત કેવી એની જાણ નોહતી "ઝેનુ",
સ્વપ્નો તણાય ગયા, ને વિચારોની ખાલી લાશ થઈ..

zEnith (5th Oct '09)

ઝીંદગી..

ઘણુ શિખવી જાયછે ઝીંદગી,
હસવા કરતા વધારે રડાવી જાય છે ઝીંદગી..
જીવી શકાય એટલુ જીવીલો "ઝેનુ",
કેમ કે ઘણુ બધુ બાકિ રહિ જાય છે, ને પૂરી થઈ જાય છે ઝીંદગી..

zEnith (1st Jan '09)

"એ.."

રીત તો એજ હતી એમની મનાવવાની,
ક્યારેક જ યાદ કરીને મને સતાવવાની..
એ જરાક જ મોડા પડ્યા "ઝેનુ",
વાત થઈ હતી, ભેગા મડી ઘર રેતી નુ બનાવવાની..

zEnith (20th Mar '09)

ખબર નથી..

જીવન ના કયા ખૂણે જઈ ચડ્યો છુ, ખબર નથી,
સ્વપનોને સાતમા આસમાને લઈ નિક્ડયો છુ, ખબર નથી..
નાટકનો પદડો રોજ ઉઘડે ને રોજ પડે છે, "ઝેનુ",
કયુ પાત્ર ભજવી રહ્યો છુ, ખબર નથી..

zEnith (19th Mar '09)

"દસ્તૂર"

દિવસ આજ મજાનો છે,
તારા વિરહ ની લાંબી સજાનો છે..
ખુદા દસ્તૂર આ તારો પુરાનો છે,
પાનખર પછી આવે વસંત "ઝેનુ",
ખેલ આ જરા મજા નો છે..

zEnith (13th Mar '09)

"માટી"

માટીનો છે મહેલ, માટીનો આ દેશ,
જનમ માટીનો, મરણ માટીનુ,
માટી માટી સૌવ કરે..
કીચડ પણ માટીનુ,
લિપો તો સ્વર્ગ બને, ને ઉછાડો તો નર્ક..

zEnith (12th Mar '09)

"ટીપું પાણીનુ"

પાણીનુ ટીપું એક દરિયાનુ, ને એક પાંદડાનુ,
દરિયાનુ ટીપું તો બધાનુ, પણ પાંદડાને લાગે એ પોતાનુ..
ગયો અંધકાર ને થયો ઉજાશ જેવો "ઝેનુ",
દરિયાનુ ટીપું તો હજી દરિયાનુ, પણ પાંદડાનુ ટીપું થયુ બીજાનુ..

zEnith (13th Nov '08)

ખેલ

જીવન - મરણ નો આ ખેલ છે,
ખુદ થી હારેલા પણ આમા સામેલ છે.
સંબંધો ના છે ખાલી તાતણા "ઝેનુ",
બાકી સફેદ દેખાય છે ઋમાલ, પન એમા કાડો મેલ છે.

zEnith (9th Mar '09)

સવાલ

એ ઝીંદગી, આજ પુછુ સવાલ તુજને..
હજી કેટ કેટલુ બતાવીશ તુ મુજને..

zEnith (2nd Jan '09)

કઈ કેટલાએ સવાલોના જવાબ અધુરા રહિ ગયા,
ગુથેલા સ્વપ્નો દિશાહિન વિચરતા રહિ ગયા..
સમજતા એમને કદાચ વાર લાગી "ઝેનુ",
કિનારે દુબ્યા છતા પગ કોરા રહિ ગયા..

zEnith (1st Jan '09)

અજીબ છે..

વિચરોની દુનિયા પન અજીબ છે,
મારુ ખલી બદનસીબ છે, ને દુનિયા આખીને સદનસીબ છે..
વિચારતા તો વિચારાય ગયુ 'ઝેનુ',
બાકિ મારા મૌન મા પન સહેજ સ્મીત છે..

એમજ પુરી થાય જીંદગી, દુનિયા ની આ રીત છે,
સામે ન જોઇ શકાય એવી પારદર્શક ભીત છે..
લખાતા તો લખાઇ ગયુ ' ઝેનુ',
બાકી હ્રદય ને મારા જીવવાની, હજી થોડી પ્રિત છે..

zEnith (Aug '09)

મડી જાય તો બસ છે..

વિચારો ને સમર્થન મડી જાય તો બસ છે,
કુંદાડા જીવન ના મટી જાય તો બસ છે..
પતંગિયાને તલપ છે આગની,
"ઝેનુ" સુખેથી મોત મડી જાય તો બસ છે..

zEnith (3rd Nov ’08)

"Puchhu chhu hu aa sawal.."

Zindagi aa kem kari ne jivase..
Hasta kem kari ne marase..
Puchhu chhu hu aa sawal khudane,
To kahe chhe, 'zEnu' aam karine to km chalaase..

Sukho na vadada km kari ne bharase..
Dukho ni diwal km kari ne kudase..
Puchhu chhu hu aa sawal zindagine,
To kahe chhe, 'zEnu' aam karine to km chalaase..

Sambandho na tatna kem karine nibhavase..
Dariya samaj na kem kari tarase..
Puchhu chhu hu aa sawal potane,
To made chhe jawab, 'zEnu' aam karine to km chalaase..

Swapnanu aakash kem kari ne purase..
Kshitij ne kem karine madase..
Puchhu chhu hu aa sawal manane,
To made chhe jawab, 'zEnu' aam karine to km chalaase..

zEnith (3rd Nov ’08)

"Sambandh"

Aa ramat chhe be nanakada haiya ni..
Na koina kaihya ni, na koina karya ni..

Har jeet no feslo kare kon,
Na a ana jaanya ni, na a mara maanya ni..

Aey Khuda atlu to keh,
Sambandho vikasya ni, k sambandho vanasya ni..

*(Jaanya – To know, Maanya – to believe)

zEnith (28th Jan ’09)

"Jeevan"

Jivan ni Karunta jivan pote j che,
Baarne lagavava toran shj khute che..
Loko kahe che samay no dariyo badhu ogadi nakhe che,
Pan swad kharo thai jay pachhi, a kon puchhe j che..

Matina banya che aapde badha,
Pan maran tane chapti mati nakhva kok khute che..
Manso na toda to che chare taraf,
Jaruriyat kade be ghadi hunf aape a manasai khute che..

Sambandh to tarat jodi le che loko ekbija sathe,
Pan patthar ne pujnara sant khute che..
Swas rundhai chhe ne dhabkaro chuki javay che,
Karan samjvu che, pan samay khute che..

Atle j kahu chu ‘zenu’, Jivan ni Karunta jivan pote j che,

Jivavu jivavu chhe thodu, pan a jivan pote j khute che..

Zenith (2nd Mar 2009)

"Zindagi"

Pustak mari haji amni m khori,
Koike ama lity nanakdi avi dori..
Thanyu mane, khuda pasethi mrutyu lav chori,
To bolya, ‘Zenu’ zindagi haji jivavani baki chhe thodi..

Zenith (2nd Mar '09)